ปกติเราก็ชอบอ่านกระทู้ในพันธิปโน่นนี้ไปเรื่อย แต่ไม่เคยคิดว่าตัวเราเองต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้เลยจริงๆ จะมีใครมาอ่านกระทู้ง่อยๆ ของเราไหมนะ 5555 เอาล่ะ! ณ ตอนนี้ที่ชีวิตว่างมากกกกก เราจะลองเล่าความเหงาของเราให้ทุกคนได้ฟังนะจ้ะ
ก่อนอื่นก็แนะนำตัวหน่อยแล้วกัน เราเป็นเด็กต่างจังหวัด ชีวิตไม่เคยห่างพ่อกับแม่เลย แต่เพื่อการศึกษาเล่าเรียนที่ดีอ่ะนะ จึงได้เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ตั้งแต่ปี 1 ตอนเรียนกลุ่มเราก็เป็นเด็กกิจกรรม ไม่ว่ามอ.จะมีงานอะไร อาจารย์จะต้องเรียกกลุ่มเราไปร่วมแจมด้วยเสมอ ด้วยเหตุนี้ชีวิต 4 ปีในมหาลัยของเราแทบจะอยู่ กิน นอน กับเพื่อนตลอด ดังนั้นคำว่าเหงานี้ไม่มีเลยสักนิด....นะจ้ะ
ปัจจุบันเราเรียนจบป.ตรี และกำลังเริ่มทำงานได้ไม่ถึงเดือน มันทำให้เรารู้สึกถึงความแตกต่างของชีวิตในวัยทำงานกับชีวิตในรั้วมหาลัย เราคิดถึงเพื่อน คิดถึงกิจกรรมที่เคยทำร่วมกันกับเพื่อนๆ คิดถึงตอนพักกลางวันก็จะได้รวมแก๊งเม้าส์มอย มีแต่ความสุขแล้วก็เสียงหัวเราะ ซึ่งก็นะ! มันช่างแตกต่างกับตอนนี้อย่างมากกกกกกกกกกกกก(ก.ล้านตัว) เราไปทำงานก็ได้แต่นั่งเงียบๆ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าอันน่ารัก เพื่อนร่วมงานแทบจะไม่คุยกันเลย คงเป็นเพราะเรานั่งรวมกันกับหัวหน้า รวมทั้งพี่โตๆในสายงานซึ่งเป็นคนส.ว. สูงวัย ที่รักความเงียบสงบชนิดที่ได้ยินเสียงลมหายใจ 55555 (เวอร์ได้อีก) ก็นั้นแหละนะจ้ะ มันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีเพื่อน และด้วยอายุเราเองก็ไม่กล้าไปตีสนิทกับพวกพี่ๆ(ป้าๆทั้งหลาย) แต่ตอนนี้เราก็กำลังปรับตัวให้ชินอยู่ เห้อ.. ชีวิตนี้ยุ่งยากจังเนอะ 5555
ถ้าถามถึงเพื่อนๆตอนนี้เป็นยังไง ชีวิตพวกมันก็คงสบายดีมั้ง 555 พวกเราไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็มีนัดเจอกันบ้างนานๆครั้ง ก็เลยทำให้เราห่างๆกัน ส่วนนึงก็เป็นเพราะหน้าที่การงานที่ต้องแยกย้ายกันไป แต่ที่สำคัญ คือพวกมันเอาเวลาไปให้กับว่าที่สามีและภรรยาในอนาคต ของพวกมันกันไงคะ! จะเหลือเวลาให้เพื่อนที่โสด และเหงาหงอยอย่างเราหรอ(น้อยใจ) ล่าสุดนะจ้ะ.... ไอเราก็แบบ
เรา : "พวกงงง มีหนังมาใหม่ว่ะ ก็สไปเดอร์แมนไง ได้ข่าวว่าป้าเมย์เวอร์ชั่นนี้เซ็กซี่มาก ไปดูกันป่ะ???"
เพื่อน1 : "สนุกงง คอนเฟริม กูไปดูกับแฟนกูมาล่ะ ชวนอี...สิ"
เรา : "เอออี...ว่างป่าว"
เพื่อน2 : "ซอรี่ว่ะ กูนัดหลัวกูไว้ล่ะ นัดช้าเองอ่า"
เพื่อน3 : "กูก็ว่าจะไปดูกับเด็กกู แต่จะไปด้วยก็ได้นะ แต่นั่งคนละแถวกับพวกกู กูจะได้สวีทกับเด็กกูไง"
เรา : "เยี่ยม!!! กูไม่อยากดูล่ะสึส"
เหล่าผองเพื่อน : " ก็หาแฟนสักคนสิว่ะ อ่อลืมไป ไม่มีใครเอา 55555 "
เรา : แงๆๆๆๆ เกลียดพวก
จริงๆๆๆๆๆ
จ้ะ.......ก็นั่นแหละ ทำไงได้ ก็เราไม่มีแฟนนี่นา แต่ไม่จริงนะ! เรื่องที่ไม่มีใครเอา เราก็มีคนมาจีบนะเว่ยแก ตอนปวช.นี้ก็ฮอตอยู่นะ เด็กช่างมาจีบทั้งนั้นเลย 555 แต่เรามันเลือกมากบวกกับพ่อแม่ก็หวงด้วย(ไม่สวยแถมเลือกมาก) จึงเชิ่ดใส่พวกเด็กช่าง แล้วคิดจะมาหาแฟนตอนเรียนมหาลัยไง แต่อะไรๆก็ไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ เนื่องจากครั้งล่าสุดที่จำได้ว่ามีคนมาจีบ มันช่างเนิ่นนานเหลือเกิน ตั้งแต่เป็นน้องเฟรชชี่ปี 1 ใสใสอ่า และยังไม่กลายร่างเป็นหมูแบบในปัจจุบัน ตอนนั้นจำได้ว่าคนที่มาจีบเป็นรุ่นพี่เรา ขาว สูง น่าตาดีระดับนึงเลยนะ เราก็คุยกันมาหลายเดือนแต่ยังไม่ได้คบกันเป็นแฟน และช่วงนั้นเป็นช่วงสอบไฟนอลพอดี แล้วพี่เขาก็มาเดินตามเราต้อยๆ จะอ่านหนังสือก็ไม่มีสมาธิเลย มันทำให้เรารู้สึกรำคาญ เพราะเราเองไม่เคยมีแฟนเลยสักคน เราเองก็ไม่รู้ว่ารักเป็นแบบไหน บวกกับตอนนั้นติดเพื่อน ก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องมีแฟนก็ได้ ก็เลยเลิกคุยกับพี่เขาไป พี่เขาก็ดูเสียใจมากเลยนะ ตอนนี้ก็แอบเสียดาย ไม่งั้นตอนนี้เราคงคบกันได้หลายปีแล้ว และคงไม่ต้องเหงาอย่างงี้ เศร้า...
เอ่อ แล้วที่ใครๆเขาบอกว่า เด็กบัญชี ถ้าปี1 ยังไม่มีแฟน ก็จะไม่มีแฟนยันเรียนจบ นี้มันคือเรื่องจริงนะเว่ยแกกก เราได้สัมผัสมาแล้ว พอขึ้นปี 2 ยันปี 4 จนกระทั่งตอนนี้เรียนจบแล้ว(ไม่ได้เลือกมากแล้วนะ 555) แม้แต่หมายังไม่มองเลย โสดสนิทมาก แชทดง แชทเด้งนี้ ไม่เคยมีกับเขาเลย55555 เห้อ.... เหมือนเราจะบ่นมาเยอะ ไม่ว่ากันเนอะ ก็คนมันว่าง พิมพ์ได้ยาวๆ 5555
สรุปตอนนี้เราเหงามาเลยยย รู้สึกว่าอยากจะมีใครสักคนที่จะรับฟังเรา เวลาเจอเรื่องที่ดีหรือไม่ดี ก็อยากจะมีใครสักคนให้เราได้แบ่งปันเรื่องราวต่างๆ คอยปรึกษากัน ยิ่งตอนนี้ทำงานแล้วเราอยู่ตัวคนเดียว ห่างบ้าน มันเหงามากเลยนะ อยากจะหาอะไรทำแก้เหงา เช่น ไปเที่ยว ไปช็อปปิ้ง เอ้า!... เงินในกระเป๋าก็ไม่เอื้ออำนวยอีก 555 สรุปเราคงต้องนอนเหงาที่ห้องน้อยคอยรักของเราต่อไป
ป.ล. ถ้ามีคนมาอ่าน ก็ขอบคุณนะคะ ที่มาฟังเราเพ้อเจ้อจนจบ 555 ตอนนี้ก็เกือบตีหนึ่งครึ่งแล้ว คงจะต้องไปนอนแล้ว Good night จ้า
คนเหงา 2017
ก่อนอื่นก็แนะนำตัวหน่อยแล้วกัน เราเป็นเด็กต่างจังหวัด ชีวิตไม่เคยห่างพ่อกับแม่เลย แต่เพื่อการศึกษาเล่าเรียนที่ดีอ่ะนะ จึงได้เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ตั้งแต่ปี 1 ตอนเรียนกลุ่มเราก็เป็นเด็กกิจกรรม ไม่ว่ามอ.จะมีงานอะไร อาจารย์จะต้องเรียกกลุ่มเราไปร่วมแจมด้วยเสมอ ด้วยเหตุนี้ชีวิต 4 ปีในมหาลัยของเราแทบจะอยู่ กิน นอน กับเพื่อนตลอด ดังนั้นคำว่าเหงานี้ไม่มีเลยสักนิด....นะจ้ะ
ปัจจุบันเราเรียนจบป.ตรี และกำลังเริ่มทำงานได้ไม่ถึงเดือน มันทำให้เรารู้สึกถึงความแตกต่างของชีวิตในวัยทำงานกับชีวิตในรั้วมหาลัย เราคิดถึงเพื่อน คิดถึงกิจกรรมที่เคยทำร่วมกันกับเพื่อนๆ คิดถึงตอนพักกลางวันก็จะได้รวมแก๊งเม้าส์มอย มีแต่ความสุขแล้วก็เสียงหัวเราะ ซึ่งก็นะ! มันช่างแตกต่างกับตอนนี้อย่างมากกกกกกกกกกกกก(ก.ล้านตัว) เราไปทำงานก็ได้แต่นั่งเงียบๆ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าอันน่ารัก เพื่อนร่วมงานแทบจะไม่คุยกันเลย คงเป็นเพราะเรานั่งรวมกันกับหัวหน้า รวมทั้งพี่โตๆในสายงานซึ่งเป็นคนส.ว. สูงวัย ที่รักความเงียบสงบชนิดที่ได้ยินเสียงลมหายใจ 55555 (เวอร์ได้อีก) ก็นั้นแหละนะจ้ะ มันทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีเพื่อน และด้วยอายุเราเองก็ไม่กล้าไปตีสนิทกับพวกพี่ๆ(ป้าๆทั้งหลาย) แต่ตอนนี้เราก็กำลังปรับตัวให้ชินอยู่ เห้อ.. ชีวิตนี้ยุ่งยากจังเนอะ 5555
ถ้าถามถึงเพื่อนๆตอนนี้เป็นยังไง ชีวิตพวกมันก็คงสบายดีมั้ง 555 พวกเราไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็มีนัดเจอกันบ้างนานๆครั้ง ก็เลยทำให้เราห่างๆกัน ส่วนนึงก็เป็นเพราะหน้าที่การงานที่ต้องแยกย้ายกันไป แต่ที่สำคัญ คือพวกมันเอาเวลาไปให้กับว่าที่สามีและภรรยาในอนาคต ของพวกมันกันไงคะ! จะเหลือเวลาให้เพื่อนที่โสด และเหงาหงอยอย่างเราหรอ(น้อยใจ) ล่าสุดนะจ้ะ.... ไอเราก็แบบ
เรา : "พวกงงง มีหนังมาใหม่ว่ะ ก็สไปเดอร์แมนไง ได้ข่าวว่าป้าเมย์เวอร์ชั่นนี้เซ็กซี่มาก ไปดูกันป่ะ???"
เพื่อน1 : "สนุกงง คอนเฟริม กูไปดูกับแฟนกูมาล่ะ ชวนอี...สิ"
เรา : "เอออี...ว่างป่าว"
เพื่อน2 : "ซอรี่ว่ะ กูนัดหลัวกูไว้ล่ะ นัดช้าเองอ่า"
เพื่อน3 : "กูก็ว่าจะไปดูกับเด็กกู แต่จะไปด้วยก็ได้นะ แต่นั่งคนละแถวกับพวกกู กูจะได้สวีทกับเด็กกูไง"
เรา : "เยี่ยม!!! กูไม่อยากดูล่ะสึส"
เหล่าผองเพื่อน : " ก็หาแฟนสักคนสิว่ะ อ่อลืมไป ไม่มีใครเอา 55555 "
เรา : แงๆๆๆๆ เกลียดพวก
จ้ะ.......ก็นั่นแหละ ทำไงได้ ก็เราไม่มีแฟนนี่นา แต่ไม่จริงนะ! เรื่องที่ไม่มีใครเอา เราก็มีคนมาจีบนะเว่ยแก ตอนปวช.นี้ก็ฮอตอยู่นะ เด็กช่างมาจีบทั้งนั้นเลย 555 แต่เรามันเลือกมากบวกกับพ่อแม่ก็หวงด้วย(ไม่สวยแถมเลือกมาก) จึงเชิ่ดใส่พวกเด็กช่าง แล้วคิดจะมาหาแฟนตอนเรียนมหาลัยไง แต่อะไรๆก็ไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ เนื่องจากครั้งล่าสุดที่จำได้ว่ามีคนมาจีบ มันช่างเนิ่นนานเหลือเกิน ตั้งแต่เป็นน้องเฟรชชี่ปี 1 ใสใสอ่า และยังไม่กลายร่างเป็นหมูแบบในปัจจุบัน ตอนนั้นจำได้ว่าคนที่มาจีบเป็นรุ่นพี่เรา ขาว สูง น่าตาดีระดับนึงเลยนะ เราก็คุยกันมาหลายเดือนแต่ยังไม่ได้คบกันเป็นแฟน และช่วงนั้นเป็นช่วงสอบไฟนอลพอดี แล้วพี่เขาก็มาเดินตามเราต้อยๆ จะอ่านหนังสือก็ไม่มีสมาธิเลย มันทำให้เรารู้สึกรำคาญ เพราะเราเองไม่เคยมีแฟนเลยสักคน เราเองก็ไม่รู้ว่ารักเป็นแบบไหน บวกกับตอนนั้นติดเพื่อน ก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องมีแฟนก็ได้ ก็เลยเลิกคุยกับพี่เขาไป พี่เขาก็ดูเสียใจมากเลยนะ ตอนนี้ก็แอบเสียดาย ไม่งั้นตอนนี้เราคงคบกันได้หลายปีแล้ว และคงไม่ต้องเหงาอย่างงี้ เศร้า...
เอ่อ แล้วที่ใครๆเขาบอกว่า เด็กบัญชี ถ้าปี1 ยังไม่มีแฟน ก็จะไม่มีแฟนยันเรียนจบ นี้มันคือเรื่องจริงนะเว่ยแกกก เราได้สัมผัสมาแล้ว พอขึ้นปี 2 ยันปี 4 จนกระทั่งตอนนี้เรียนจบแล้ว(ไม่ได้เลือกมากแล้วนะ 555) แม้แต่หมายังไม่มองเลย โสดสนิทมาก แชทดง แชทเด้งนี้ ไม่เคยมีกับเขาเลย55555 เห้อ.... เหมือนเราจะบ่นมาเยอะ ไม่ว่ากันเนอะ ก็คนมันว่าง พิมพ์ได้ยาวๆ 5555
สรุปตอนนี้เราเหงามาเลยยย รู้สึกว่าอยากจะมีใครสักคนที่จะรับฟังเรา เวลาเจอเรื่องที่ดีหรือไม่ดี ก็อยากจะมีใครสักคนให้เราได้แบ่งปันเรื่องราวต่างๆ คอยปรึกษากัน ยิ่งตอนนี้ทำงานแล้วเราอยู่ตัวคนเดียว ห่างบ้าน มันเหงามากเลยนะ อยากจะหาอะไรทำแก้เหงา เช่น ไปเที่ยว ไปช็อปปิ้ง เอ้า!... เงินในกระเป๋าก็ไม่เอื้ออำนวยอีก 555 สรุปเราคงต้องนอนเหงาที่ห้องน้อยคอยรักของเราต่อไป
ป.ล. ถ้ามีคนมาอ่าน ก็ขอบคุณนะคะ ที่มาฟังเราเพ้อเจ้อจนจบ 555 ตอนนี้ก็เกือบตีหนึ่งครึ่งแล้ว คงจะต้องไปนอนแล้ว Good night จ้า